Wat er is, was er al lang:
wat zal komen, is er altijd al geweest.
God haalt wat voorbij is altijd weer terug
(Prediker 3:15)
Afgelopen week was ik bij de winkel en zag mijn favoriete plantjes weer staan: de kerstster. Ik hou van de mooie rode kleuren en de vorm van de bladeren. Ik hou er gewoon van. Tenslotte doet dit alles mij natuurlijk weer denken aan wat Andy Williams ooit zong;
It’s the most wonderful time of the year oftewel: het is bijna weer Kerst.
Ieder jaar weer verheug ik mij erop, maar tegelijkertijd besef ik dat ik dat ook ieder jaar weer zeg en schrijf. En ik vraag mij af is dat erg? Is het erg dat sommige zaken hetzelfde blijven en niet veranderen.
En ik haal opgelucht adem als ik dan Prediker lees. Heel veel dingen blijven hetzelfde of komen in een iets andere gedaante terug, zie de mode. En ik denk dat kerst het recht heeft om hetzelfde te blijven. De oude vertrouwde rituelen zijn mij dierbaar.
Want waar zouden we zijn zonder de kerst. Dat was er geen licht in de donkere maanden, letterlijk en figuurlijk. Dan waren er niet te talrijke initiatieven om elkaar te helpen dan was er geen all you need is love op kerstavond.
Maar het belangrijkste is dat we juist door kerst geïnspireerd blijven om naar vrede te zoeken en dit ook te blijven uitdragen. De roep om vrede die nooit mag verstommen hoe hopeloos het soms ook lijkt. En dat betekent vrede op wereldniveau, maar ook de vrede onderling. Kerst is een verbindende boodschap, die mensen bij elkaar brengt, die ervoor zorgt dat we elkaar weer opzoeken.
Daar is behoefte aan in ons leven en in ons land. Niet uitsluiten, maar elkaar bij de hand nemen.
En daarom is het niet erg dat kerst lijkt op die van vorig jaar en die van het jaar daarvoor. Ik geniet van mijn kerstster op mijn bureau en blijf dromen. Want daarvoor is het tenslotte kerst.
Ds. Raymond Poede.