In de maand april staat men op veel plekken stil bij het feit dat de bevrijding 80 jaar geleden is, ook in onze eigen gemeente Veendam.
Er worden verschillende concerten georganiseerd, lezingen gehouden en nog diverse andere activiteiten. En dat is belangrijk. Want 80 jaar bevrijding, betekent ook al 80 jaar vrede, tenminste hier in Nederland. Dat is een bijzonder lange tijd en een groot contrast met de 80 jarige oorlog.
Maar de vrede is niet meer zo gewoon als dat die was. De wereld is onrustig en de leiders in deze wereld gooien eerder olie op het vuur dan dat ze het vuur blussen. We zien in binnen en buitenland dat wat we ooit normaal vonden, dit nu niet meer is. Een president die zei binnen 24 uur vrede te brengen in de Oekraïne, roept van alles en het liefst tegenstrijdige zaken, maar heeft tot nu toe niets bereikt.
Intussen roept de regering ons op om noodpakketten klaar te hebben liggen voor het geval dat. Onze kinderen moeten zich misschien wel weer voorbereiden op het leger. De vrede lijkt minder vanzelfsprekend dan dat het altijd was en dat zijn allemaal zaken waar we misschien onrustig van worden. En ons onzeker maakt. En als we onzeker zijn dan doet een mens rare dingen.
Toch moeten we ons blijven beseffen dat angst hierin een slechte raadgever is. Iemand met angst is als het konijn dat in de koplampen kijkt, het blijft staan en als het niets doet…
Dat we ondanks dat 80 jaar vrede mogen vieren doet ons beseffen dat vrede niet vanzelfsprekend is. Soms lijkt het wel alsof we alles gewoon zijn gaan vinden en ons niet meer beseffen hoe belangrijk bepaalde zaken zijn. Dat we niet meer uitspraken van een rechter accepteren, dat we gelijk beginnen te schelden en ergers nog doodsbedreigingen gaan sturen als een gemeente of provincie niet doet wat wij graag zouden willen.
Dat ondergraaft onze vrede en veiligheid. Want zo staan we tegenover elkaar in plaats van naast elkaar. Dan is er geen onderling respect en geen naastenliefde meer en staan we tegenover elkaar. We moeten elkaar blijven dragen, want alleen samen kunnen we de vrede blijven vieren.
Ds. Raymond Poede
